ԱՐԾԱԹԵ ՎԵՐՋԱԲԱՆ
Բելգրադում երեկ իր մրցելույթն ավարտեց ասպարեզում մնացած Հայաստանի հավաքականի վերջին մարզիկը՝ գերծանրքաշային Դավիթ Չալոյանը: Նա եզրափակիչում մրցեց ռուսաստանցի Մարկ Պետրովսկու հետ, միավորներով պարտվեց, գրավեց երկրորդ տեղը և պարգևատրվեց բռնցքամարտի աշխարհի փոխչեմպիոնի արծաթե մեդալով:
Սա մեծ նվաճում է գյումրեցու համար և այդ առթիվ շնորհավորում ենք նրան:
Առաջնությունը ցույց տվեց, որ թաքնված տաղանդ է Դավիթը: Թեև նա արդեն 24 տարեկան է, բայց մարզական կենսագրությունը հարուստ չէ: Ընդամենը 1 - 2 ամիս առաջ ունեցավ իր միջազգային մրցելույթը Մոսկվայում անցկացված բանակային մարզիկների աշխարհի առաջնությունում: Եվ նա, ինչպես ասում են, նավից պարահանդես մտավ ու դարձավ երրորդ մրցանակակիր: Այսքանը և ուրիշ ոչինչ / նկատի չունենք Դավթի մասնակցությամբ մեր երկրի ներքին մրցաշարերը /:
Աշխարհի նորաթուխ մեր փոխչեմպիոնի մրցափորձի պակասը ցույց տվեց բելգրադյան եզրափակիչը: Մեզ իրավունք չենք վերապահում խոսել մասնագիտական հարցերի շուրջ, բայց շատ էինք ցանկանում, որ գյումրեցին օգտվեր իր բարձր հասակից, հրաշալի աշխատող երկար թև - ձեռքերից ու կարողանար մենամարտը կառուցել հեռու տարածության վրա, մրցակցին զրկեր մերձամարտի բռնվելու հնարավորությունից: Այդ դեպքում երևի թե դեռևս առաջին ռաունդում հոնքի վնասվածք չստանար, << չկոտրվեր >> ու ցանկալիին հասներ: Եվ սակայն Դավիթը տղամարդավայել պահվածք դրսևորեց ու մենամարտի ավարտից հետո չմոռացավ շնորհավորել մրցակցին:
Այսպիսով, Հայաստանի բռնցքամարտի ազգային հավաքականը աշխարհի առաջնությունում վաստակեց մեկական արծաթե և բրոնզե մեդալ, որը նման խոշոր ստուգատեսում նվաճում է և վկայում է հավաքականի և մարզիկների անձնական մարզիչների նպատակային աշխատանքի մասին:
Հայաստանի ազգային օլիմպիական կոմիտեն մարզասերների անունից շնորհավորում է մրցանակակիրներին ու ակնկալում նոր հաղթանակներ:
