Հոբբիհորսինգ մարզաձևը  որոշակի մասսայականություն է վայելում Եվրոպայում: 21-րդ դարը վիրտուալ իրականության, տեխնոլոգիայի առաջընթացի ժամանակն է:

«Ինչպե՞ս փոխարինել ձիուն»,  — մտածեցին ֆինները և հնարեցին հոբբի  նժույգավարություն մարզաձևը:  Դա կարելի է մանկական զվարճանք համարել, որը թափ է հավաքում: Ստեղծվում են ֆեդերացիաներ,  տրվում մարզական կոչումներ:

Հոբբի ձիավարությունը առավել տարածված է Ֆինլանդիայում. դրանով զբաղվում է շուրջ  10000 մարդ: Անցկացվում են առաջնություններ և որքան էլ տարօրինակ է, այն  կարող է վերածվել հնգամարտի նոր տեսակի։ 

Մարզաձևի սիրահարները կարծում են, որ այն ունի թերապևտիկ ազդեցություն,  վերականգնում է  մտավոր հավասարակշռությունը, պահպանում է  կեցվածքը, մարզում  որովայնը, ոտքերը, ձեռքերը և խթանում է ընդհանուր ֆիզիկական զարգացմանը: Իրականում  այն պահանջում է ֆիզիկական  լավ պատրաստականություն,  լուրջ նախապատրաստություն և  ինքնաարտահայտում:  

Հոբբի ձիավարությունը խաղալիք ձի վարելն է:  Սեփական հոբբի ձի ստեղծելը մի ամբողջ գործընթաց է: Սկսած նյութերի ընտրությունից,  նախշերից  մինչև կենդանու գույնի, ցեղի և մականունի մասին մտածելը: Այստեղ կարևոր է յուրաքանչյուր մանրուք, յուրաքանչյուր նրբերանգ։ 

Իհարկե, շատերը ծաղրում են  փայտե ձիերի սիրահարներին: Արդեն կան պրոֆեսիոնալ  լիգաներ, որոնցում  հանդես են գալիս շատ հայտնի մարզիկ-մարզուհիներ:

Դա ենթադրում է ձիասպորտի փոխարինում, սակայն ամեն բան  դեռ առջևում է: 

Հավանաբար վատ բան չկա հոբբի ձիավարության մեջ: Պոստմոդեռնիզմի դարաշրջան է,  երբ դժվար է կատակը տարբերել իրականությունից:

Ի դեպ, մարզվողների մեջ տղաներ ընդհանրապես չկան։ Հարցին, թե սա ինչ ֆեմինիստական տիրույթ է, աղջիկները ծիծաղում են և բացատրում. «Այստեղ պետք է ոտքերիդ միջև փայտը պահես: Տղաների համար դա  անհարմար է»:

Հոբբի ձիավարությունը դարձել է սպորտ, որին, ինչու չէ, սպասում են օլիմպիական խաղերը . . .