Ըմբշամարտի միջազգային ֆեդերացիայի պաշտոնական կայքը անդրադարձել  է մարզաձևի  հայկական դպրոցին և նվաճումների  հասած նախկին ու ներկա մի խումբ մարզիկներին: Հոդվածը որոշ կրճատումներով ներկայացնում ենք ընթերցողներին.  << Տոկիոյի օլիմպիական խաղերում արծաթե մեդալ նվաճելուց կարճ ժամանակ անց խոսակցություններ սկսվեցին այն մասին, որ Արթուր Ալեքսանյանը հեռանում է սպորտից:

Բելգրադում կայացած աշխարհի առաջնությունում  Ալեքսանյանի վերադարձը մրցագորգ զարմացրեց շատերին: Մեկամյա   ընդմիջումից  հետո  նա կրկին նվաճեց լավագույնի կոչումը  97 կգ քաշային կարգում  և պարգևատրվեց ոսկե մեդալով:

<< Սա աշխարհի առաջնության իմ չորրորդ ոսկին է, - Բելգրադում ասել է Ալեքսանյանը:  - Երկու տարի է  չեմ կարողանում  հաջողության հասնել  վնասվածքների պատճառով ։ Օլիմպիական խաղերից հետո ես  դադար վերցրեցի և բուժեցի վնասվածքներս >>:

Առաջիկայում  31-ամյա մարզիկը կրկին կլինի Բելգրադում ՝  հույս ունենալով պաշտպանել  աշխարհի չեմպիոնի տիտղոսը: Նա պատրաստվում է նաև ուժեղագույն  ճանաչվել  Փարիզում հաջորդ տարի անցկացվելիք օլիմպիական խաղերում:

Բայց Ալեքսանյանը միակը չէ, ով հույս ունի Բելգրադում բարձրացնել հայկական դրոշը։ Եվրոպայի չեմպիոններ, հունահռոմեական ոճային  Մալխաս Ամոյանը / 77 կգ /, ազատ ոճայիններ  Արսեն Հարությունյանը / 57 կգ / և  Վազգեն Թևանյանը  / 65 կգ /  նույնպես առաջատարների շարքին են դասվում:

Նշած եռյակը  չունի այն նվաճումները, որոնք ունեցել է Ալեքսանյանը 25 տարեկանում:  Բայց նրանք լավագույններից են իրենց քաշային կարգերում:

<< Գյումրին փոքր քաղաք է, բայց մենք ունենք հինգ օլիմպիական չեմպիոն, որոնք մեծացել են այստեղ, - ասել է Ալեքսանյանը: -  Կան նաև բազմաթիվ հեղինակավոր  մարզիկներ տարբեր մարզաձեւերում >> :

Պատմական Գյումրի քաղաքը, որը գտնվում է Շիրակի մարզում ՝ Հայաստանի հյուսիս-արևմուտքում,  տվել է բազմաթիվ մարզական հերոսներ, նկարիչներ և գիտնականներ: Այն հին ժամանակներից եղել է երկրի կենտրոնը և հայտնի է տարբեր անուններով ։

Միջազգային ֆեդերացիայի մարզիկների հանձնաժողովի նախագահ Արսեն Ջուլֆալակյանը  ծնունդով դարձյալ  գյումրեցի է: Նա  2012թ. Լոնդոնի օլիմպիական խաղերում  նվաճել է փոխչեմպիոնի կոչումը:  

<< Գյումրին  զարգացող քաղաք է դարձել ռուսական կայսրության ժամանակ, երբ Հայաստանը նրա մի մասն էր, - նշել է  Ջուլֆալակյանը:  - Քաղաքը հայոց ցեղասպանությունից մազապուրծ՝ մեծ թվով  փախստականների ապաստարան է դարձել : Մանկատներում տեղավորվել են  22 հազար երեխաներ: Հետագայում  քաղաքը վերանվանվել, ստացել է  Լենինական անունը  և դարձել է  Խորհրդային Հայաստանի արդյունաբերական ու կուլտուր – մարզամշակութային  խոշոր կենտրոն: Հենց այդ շրջանում  է սկսվել սպորտի մասսայականացումը ողջ Հայաստանում և հատկապես Գյումրիում։ Ըմբշամարտը, ծանրամարտը, բռնցքամարտը և ձյուդոն  առավել տարածված  են եղել երիտասարդների շրջանում:

1988 թ.ավերիչ երկրաշարժի հետևանքով  Գյումրին կորցրել է   բնակչության մեկ երրորդը։ Այնուամենայնիվ, քաղաքում մեծանում են  չեմպիոններ,  նկարիչներ, գիտնականներ, մշակույթի գործիչներ և այլն :

1988թ.  Սեուլի օլիմպիական խաղերում  Հայաստանի ըմբշամարտի պատմությունում  չեմպիոնի կոչմանն արժանացավ և ոսկե մեդալով պարգևատրվեց  հունահռոմեական ոճի ներկայացուցիչ Լևոն Ջուլֆալակյանը, իսկ մեկ այլ գյումրեցի՝ Իսրայել Միլիտոսյանը  արծաթե մեդալակիր դարձավ   ծանրամարտում:

Երկրաշարժից հետո իսկապես դժվար ժամանակներ են եղել: Մարզաշխարհում լինելը   համարվել է հերոսություն. չկար աշխատավարձ, ջեռուցում, տաք ջուր, էլեկտրական սնուցում . . . Բայց  դիմադրեցինք, քանզի դա  մեր ազգի բնավորությունն է ՝ իր հին պատմությամբ >> :

Ռիոյի խաղերում չեմպիոնի կոչումը նվաճած Ալեքսանյանը պատմել է  կիսաքանդ մարզադպրոցի մասին, որտեղ սկսել է իր  մարզական կենսագրությունը: Նրան ուժ են տվել,  հաղթանակի լրացուցիչ լիցք են հաղորդել հարազատ քաղաքը և նրա  մարդիկ:

Փարիզի օլիմպիական խաղեր մեկնող Հայաստանի պատվիրակության կազմում  երկրի գլխավոր հույսը Արթուր Ալեքսանյանն է: Ենթադրվում  է, որ նրա համար  << օլիմպիական չորրորդ ալիքը >>   ոսկեբեր կլինի, նպատակ , որին ձգտում են  երիտասարդ մարզընկերներ Մալխաս Ամոյանը, Արսեն Հարությունյանը, Վազգեն Թևանյանը, մյուսները . . . >>: