Հայ ֆուտբոլասերը բարձր տրամադրությամբ էր  ներկայացել Երևանի Վազգեն Սարգսյանի անվան հանրապետական ստադիոն: Նա եկել էր իր ընտրանուն ոգևորելու, նրա հաղթական խաղը տեսնելու նպատակով: Եվ մարզասերը առաջին խաղակեսում լիովին գոհացավ. տանտերերը բարձր վարպետություն ցուցադրեցին և  5 – 6 անգամ կարող էին գրավել մրցակցի դարպասը: Ավելին, մրցակիցը գրեթե չանհանգստացրեց մեր դարպասապահին:

Ասածը վերաբերում է ֆուտբոլի Ազգերի լիգայի չորրորդ տուրում Հայաստան - Հյուսիսային Մակեդոնիա հավաքականների պատասխան հանդիպմանը, որի առաջին խաղակեսում գոլ չարձանագրվեց:

Մինչ թիմերը կսկսեին երկրորդ կեսի պայքարը, մարզասերը ակնկալում էր, թե ուր որ է մերոնք դիպուկ հարվածներով իրենց հաշվին գոլ կգրանցեն և վրեժխնդիր կլինեն առաջին խաղում 0 : 2 հաշվով կրած պարտության դիմաց: Իսկապես, խաղում երկու գոլ գրանցվեց, բայց՝ հյուրերի օգտին: Այո, մակեդոնացիները  հաղթեցին դարձյալ  2 : 0 հաշվով:

Հետխաղյա մամուլի ասուլիսում ՀՀ հավաքականի գլխավոր մարզիչ, ուկրաինացի Ալեքսանդր Պետրակովը ասել է, որ մտել է հանդերձարան և տղաներին շնորհակալություն հայտնել: Նշել է նաև , որ վերջին շրջանում մեր ֆուտբոլիստների խաղաոճում դրական փոփոխություն է նկատվում, քանզի  նրանք սկսել են ագրեսիվ ֆուտբոլ խաղալ:

Մարզչի կարծիքով, իր խնամարկյալներից ոչ – ոք  չի թերացել, իսկ Իվուի խաղը նրան լիովին գոհացրել է:

Պետրակովը ձախողման համար արժանապատվորեն պատասխանատվությունը վերցրել է իր վրա: Նա նաև  շնորհակալ է եղել  երկրպագուներին՝ մեծ աջակցության համար:

Մրցավարտից հետո, ինչպես հաղորդել է  ՀՀ ֆուտբոլի ֆեդերացիան,  Հայաստանի ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչը  պաշտոնից ազատվել  է:

Որոշումը, ինչ խոսք, ֆեդերացիայի գործն է, մանավանդ որ մասնագետն ինքն իրեն է մեղավոր համարել: Իսկ ահա հարց է առաջանում թե՝ Պետրակովը խորհուրդ է տվել, որ առաջին կեսում հիանալի գործողություններով դաշտի տերերը գոհացնեն ֆուտբոլասերներին, իսկ երկրորդում  անպայման պիտի պարտվեն: Իհարկե ոչ:

Ենթադրում ենք, որ առաջին կեսում աշխատասիրությամբ աչքի ընկած մեր մարզիկները սպառեցին իրենց ուժերը, հոգնեցին, ընդմիջման ընթացքում  << սառեցին >>  և երկրորդ կեսում, անբավարար ֆիզպատրաստականության պատճառով, չկարողացան դիմանալ լարվածությանը ու գլխիկոր հեռացան ասպարեզից:

Չենք կարծում, որ հավաքականի գլխավոր մարզիչը նախախաղային  մի քանի օրում  կարող է բարելավել սաների  հատուկ և ընդհանուր ֆիզպատրաստականության  որակները: Իսկ ինչու չխոստովանել, որ մեր պատանեկան և երիտասարդական հավաքականները ավանդաբար պարտվում են / ավելի հաճախ՝ խայտառակ հաշիվներով / միջազգային պաշտոնական ստուգատեսներում: Հարկ է նաև ընդգծել, որ մեր երկրի առաջնությունում ընդգրկված ակումբային թիմերում մեծ թիվ չեն կազմում տեղացիները: Օրինակ, ներկա վիճակով ազգային թիմ է համարվում միայն ԲԿՄԱ –ն, որտեղ հանդես են գալիս զինծառայող ֆուտբոլիստներ: Ավաղ, նրանց վարպետությամբ հպարտանալ չենք կարող, որովհետև հուսալի պատրաստականություն չունեն և այդ մասին է վկայում մրցաշարային աղյուսակը . . .